Megafony

Megafon to dość stary wynalazek, który może być wykorzystywany na wiele sposobów, nie tylko do wzmacniania dźwięku. Megafon jest w kształcie stożka róg używany do wzmocnienia swojego głosu przez trzymanie mniejszego końca do ust, przed twarzą, i mówiąc do rogu. Znacznie głośniejszy dźwięk wydobywa się z większego końca rogu. Zarówno Samuel Morland jak i niemiecki jezuita Athanasius Kircher wynaleźli prymitywne megafony w XVII wieku około 1655 roku. Thomas Edison, prawie 200 lat później w 1878 roku, wymyślił nazwę "megafon", kiedy użył rogatej "mówiącej trąbki", aby pomóc ludziom niedosłyszącym lepiej słyszeć.

Dziś megafony to nie tylko tuby, ale także, a może przede wszystkim głośniki podręczne, bardzo głośne służące wszelkiego rodzaju nagłaśniania głosu podczas zgromadzeń. Zbudowane są w oparciu o głośniki tubowe. Głośnik tubowy to głośnik lub element głośnikowy, który wykorzystuje tubę akustyczną w celu zwiększenia ogólnej efektywności elementu napędzającego (elementów napędzających).

Popularna forma składa się z głośnika kompresyjnego, który wytwarza fale dźwiękowe za pomocą niewielkiej metalowej membrany wprawianej w drgania przez elektromagnes, przymocowanej do tuby, czyli kanału odpalającego, służącego do wyprowadzania fal dźwiękowych na zewnątrz. Innym typem jest głośnik niskotonowy zamontowany w obudowie głośnika, który jest podzielony przez wewnętrzne przegrody, tworząc zygzakowaty kanał strzelniczy, który działa jako róg; ten typ jest nazywany złożonym głośnikiem tubowym. Róg służy do poprawy efektywności sprzężenia między membraną głośnika a powietrzem. Róg może być postrzegany jako "transformator akustyczny", który zapewnia dopasowanie impedancji pomiędzy stosunkowo gęstym materiałem membrany i mniej gęstym powietrzem. Wynikiem tego jest większa moc akustyczna z danego przetwornika.